TÜRKLÜĞÜ İNKÂR BAHTSIZLIKTIR
Mustafa ATALAR
Ali Yakub Hoca, İslam tarihinde oynadıkları önemli roller, İslam’a ve Müslümanlara yaptıkları büyük hizmetler ve görevler, Allah tarafından Kur’an’da -işareten- övülmeleri ve sevilmeleri yüzünden Türkleri, Türklüğü ve Türk Milletini, çok severdi. Milletimizin, memleketimizin ve İslam âleminin başına gelen en büyük bela ve musibetlerin başında, bölücülük, ırkçılık, etnik milliyetçilik belasını görürdü. Her Müslümanın, Allah’ı, Peygamberini, bütün Müslümanları ve bunların sevdiklerini de seven kimse olması gerektiğini çok iyi bilen Hoca, Türkleri ve Türk Milletini sevmemeyi bazen çok ağır bir suç ve cürüm olarak görür ve nitelerdi. Türk Milletine laf söyletmez, Türkleri, Türklüğü ve Türk Milletini sevmenin değil, sevmemenin, Allah katında çok ağır vebal ve dini sorumluluk, hatta suç olduğunu düşünürdü.
Ülkemizde maalesef insan kalitesi ve niteliğinin iyice dibe vurduğu, kendileri etnik ve mikro milliyetçilik yaptıkları halde Türk Milletine ve Türklüğe şaşı bakan, düşmanca tavır takınan, akıllarınca Hoca’nın tavrını ırkçılık kategorisi içine sokmaya kalkan kimselerin de haddi ve hesabı yoktur. Tabii bunlar da türlü türlüdür. Bunlardan bazılarının Türklük ve Türk Milleti antipatileri, Türk Milletini sevmemeleri, Türklere karşı düşmanca tavır takınmaları ya cahilliklerinden, ya ahmaklık, aptallık ve anlayışsızlıklarından kaynaklanabildiği gibi, bazılarınınki de hainliklerinden, alçaklıklarından, sapıklıklarından, kâfirliklerinden, Allah, Peygamber, İslam ve Müslüman düşmanlıklarından kaynaklanabilmektedir. Ali Yakub Hoca, bunları ve düşmanlıklarının nedenini daha ağızlarını açıp bir iki kelam etmeye başladıklarında hemen teşhis ve tespit ederdi.
Bazıları durup dururken, ‘Ben Türk değilim!’, ‘Benim Türklükle ilgim, alakam yok!’ gibi laflar söylediklerinde Hoca çok şaşırır, söyleyenin tavrına, tutumuna göre bu gibi kişilere bazen acıyarak, bazen de sinirlenerek adeta ‘Beter ol!’ der gibi bakardı. Tabii Hoca çok nazik, kibar, merhametli, incinse de incitmeyen, kimseye hakaret ve beddua etmeyen biri olduğu için, ağzından açıktan açığa ‘Beter ol!’ gibi kötü bir söz, hakaret ve beddua çıkmazdı. Fakat aslında bu tür ahmakça, aptalca, nobranca sözlere de ‘Beter ol!’ karşılığından daha hafifi az gelecektir. Herhalde hiç bir insan, kendi kendisine bundan daha büyük bir hakaret yapamaz. Türkiye’de yaşadığı, Türklük sayesinde var olabildiği halde, Türklükten vazgeçip etnik aidiyetiyle yetinmeye kalkan, ‘Ben Türk değilim!’ diye direten, kendi etnik kimliğinin yanında Türk ile de Türk olamayan, bir kimsenin kendisine nasıl hakaret ettiğini anlayabilmek için Türk kelimesinin sadece Divan-ı Lügati’t-Türk’teki anlamlarına bakmak yeter. Türk kelimesi güçlü, kuvvetli, kudretli, olgun, mükemmel, üstün, yüce, birlik, beraberlik, bütünlük, güzellik, muhteşem, önder, lider gibi çok üstün, çok güzel ve çok gıpta edilmeye değer anlamlara gelmektedir. ‘Ben Türk değilim!’ diye ayak direten, bunların tersi ve zıddı sıfat ve özelliklerle mevsuf olduğunu kendi ağzıyla söylemiş olur ki; bu sıfatları burada sayıp söylemeye benim edebim ve terbiyem müsaade etmez.
Türk Milletinin ulu bilgesi Dede Korkut da, Türk Milletini sevmemenin, bu millete düşman olmanın, ayrı baş çekmenin ne tür kötü sonuçlar doğuracağı, böylelerinin başlarına hangi felaketler gelebileceği üzerinde önemle durur. Dede Korkut, bu birliği bozmanın en büyük zararlarının öncelikle onu bozanları, bozmaya çalışanları bulacağına, şimdiye kadar bunun hep böyle olduğuna, bundan sonra da böyle olmaya devam edeceğine dikkat çeker. Böylelerinin dininin, imanının, ırzının, namusunun, kanının, canının, malının, mülkünün, adının, sanının, şanının, şerefinin, özünün, sözünün, dilinin, emeğinin, gayretinin kısacası her şeyinin yitip, bitip, heder olup gideceğini, böylelerine Allah’ın rahmet, insanların ve Müslümanların merhamet etmeyeceğini, bunların ardından yerlerin ve göklerin de ağlamayacağını söyler. Bu Allah’ın tarih boyunca yüzlerce defa doğruluğu test edilmiş, değişmez kanun ve kurallarından biridir.
